In Recht op antwoord richtte Van de Velde zijn pijlen op de censuur die hem te beurt viel. Een tweede en zo mogelijk belangrijkere klacht in Recht op antwoord, betrof een terechte en meedogenloze kritiek op de abominabele en vaak onrechtvaardige Belgische procedure tot internering waarvan Van de Velde slachtoffer was. De willekeur van psychiaters die de detentieduur bepaalden en het absolute gebrek aan medische of therapeutische behandeling voor de geïnterneerden worden door Van de Velde haarscherp aan de kaak gesteld.
Omdat Recht op antwoord, meer dan veertig jaar na het verschijnen van de eerste druk, pijnlijk actueel blijft, zorgen we er voor dat deze aanklacht ook vandaag nog gelezen kan worden.
